Hola!

Ja hier is het dan het eerste reisverslag wat jullie een beetje een idee moet gaan geven hoe mijn dagelijkse leven er hier uitziet.

Voor dat ik in Salamanca aankwam had ik er een lange roadtrip van 1800 km opzitten. Jup, mams en ik zijn met de auto gegaan. Helemaal van Maarn naar Salamanca. Wat waren deze dagen leuk, ook vermoeiend soms omdat je gewoon uren lang in de auto zit, maar zeker leuk.

De eerste nacht van onze trip hebben we door gebracht in het Franse Poitiers. We hadden wat het hotel betreft echt geluk, het lag midden in centrum waardoor we al snel tussen de leuke winkeltjes en restaurantjes zaten. De volgende ochtend moesten we alweer vroeg opstaan om richting het mooie San Sebastian te rijden. San Sebastian ligt net over de Frans- Spaanse grens aan de kust in Spanje.
Tuurlijk hadden we op google al naar foto's gekeken maar dat San Sebastian echt zo mooi zou zijn was natuurlijk nog even afwachten. Maar geloof me als ik dit zeg: het is echt super mooi. Wil je naar een Spaanse stad aan de kust en waar genoeg te doen is? Ga dan naar San Sebastian (btw 1 tip, ga alsjeblieft niet midden in de zomervakantie want dan is de stad overgenomen door toeristen) Ik zal wat foto's van San Sebastian plaatsen.
Op dag nummer 3 hebben we lekker rustig aan gedaan. We moesten Tom in Bilbao van het vliegveld oppikken maar die kwam pas om 22.30 aan, en Bilbao ligt maar 99 km van San Sebastian af. Mama en ik dachten die dag even lekker te winkelen en rond te gaan lopen. Maar ja.... Plannen kunnen gewijzigd worden... Het was 1 mei... Dag van de arbeid, dat betekend dat dus alles dicht is in Spanje. Alsnog hebben we een heerlijke dag gehad. Op naar Bilbao! -----> .... Ik ga daar dus echt nooit meer heen, hele onaangename stad, ben blij dat we daar zaterdag ochtend weer vroeg weg moesten om nog een paar honderd km naar Salamanca te rijden. Met Tommie ineens in de auto. Dat we alle spullen aan de kant hebben kunnen schuiven zodat hij op de achterbank paste vind ik nog een wonder haha.

En dan zijn we eindelijk aangekomen in het stadje waar ik 4 weken ga studeren. Salamanca. Tja... we reden door een buurt en blijkbaar moest hier in de buurt ergens de campus zijn waar ik verblijf. Tja... Ik wist nou niet of ik hier blij van moest worden. (het valt nu echt wel mee)
Na een paar verkeerde gebouwen in te zijn gelopen hadden we dan eindelijk de campus gevonden. En daar het moment waar we allemaal op hadden gewacht: hoe ziet mijn kamer er uit. 1 woord: depressief. Serieus ik kon wel janken (wacht dat heb ik ook gedaan haha) Het was een koud kaal hok waar ik dan 4 weken zou moeten verblijven. Nadat we al mijn spullen er in hadden gezet zag het er al wat beter uit.
Maandag ochtend was het afscheid nemen even zwaar. Tom en mams gingen weg en ik bleef alleen achter in een vreemd land en in een stad waar ik nog nooit was geweest en nog niemand kende.
Maar zodra ik het schoolgebouw in liep was het al goed. Ik keek stond recht voor een meisje die ik toevallig de dag ervoor op de campus had zien lopen, ik had haar een compliment gegeven dat zij de eerste was in Spanje die een goed Engels kon praten hahaha. Gelukkig herkende zij mij ook gelijk en hebben we een top dag samen gehad.

We moesten nog een niveau test maken, maar aangezien ik geen woord Spaans kan en ik mij echt voor de beginnersklas had op gegeven vond ik het echt onzin. Zij gelukkig ook haha. Resultaat: we hebben gewoon random A,B,C of D aangegeven. Wat nou het mooie is is dat zij de kamer naast mij bleek te hebben. Nu zijn we al goed vrienden en delen we de keuken tussen onze kamers.

Echt waar ik heb het tot nu tu super naar mijn zin. Ik heb vrienden gemaakt. Ik snap zowaar de lessen ( 100% in het Spaans aangezien de docentes geen Engels kunnen...) Dus ik denk dat ik het wel even volhoud hier in Salamanca.

Ik had niet gedacht dat ik een blog zou maken. Of ik überhaupt wel een beetje een verhaal zou kunnen schrijven. Ik zal mijn best doen om het bij te houden, voor de gene die het leuk vinden om het te lezen.

Hasta manana!